آرتميسArtemis نخستين زن دريانورد ايراني است که درحدود 2480 سال پيش، فرمان درياسالاري خويش را از سوي خشايارشاه هخامنشي دريافت کرد و اولين بانويي مي باشد که در تاريخ دريانوردي جهان در جايگاه فرماندهي دريايي قرار گرفته است. در سال 484 پيش از ميلاد، هنگامي که فرمان بسيج دريايي براي شرکت در جنگ با يونان از سوي خشايارشاه صادر شد، آرتميس فرماندار سرزمين کاريه با پنج فروند کشتي جنگي که خود فرماندهي آنها را در دست داشت به نيروي دريايي ايران پيوست. دراين جنگ که ايرانيان موفق به تصرف آتن شدند، نيروي زميني ايران را 800 هزار پياده و 80 هزار سواره تشکيل مي داد و نيروي دريايي ايران شامل 1200 ناو جنگي و 300 کشتي ترابري بود.         
 همچنين آرتميس در سال 480 پيش از ميلاد در جنگ سالامين Salamiکه بين نيروي دريايي ايران و يونان درگرفت شرکت داشت دلاوري هاي بسياري از خود نشان داد و با ستايش دوست و آشنا روبرو شد. او در يکي از دشوارترين شرايط در جنگ سالامين، بادليري و بيباکي کم مانند توانست بخشي از نيروي دريايي ايران را از خطر نابودي نجات دهد و به همين دليل به افتخار دريافت فرمان درياسالاري از سوي خشايارشاه رسيد.او به خشايارشاه پيشنهاد ازدواج نيز داد که بدلايلي اين پيوند صورت نگرفت. در سالهاي دهه شصت ميلادي (دهه چهل خورشيدي) نيروي دريايي ايران، براي نخستين بار ناو شکن بزرگي را به نام يک زن نام گذاري کرد و او «آرتميس» بود. ناو شکن آرتميس در دوران خدمت «درياسالار فرج الله رسايي» به آب انداخته شد و سالها بر روي آبهاي خليج هميشه فارس پاسدار سواحل ايران بود.      
 اي کاش هميشه نامهايي ايراني و پارسي زينت بخش جنگ افزارها، کشتي ها و هواپيماهاي نظامي ايران مي بود تا ياد سرداران اين مرز و بوم در خاطره ها جاودانه بماند (نه نامهايي مانند ثاقب، حاصب ، شهاب، غدير، ابابيل، کوثر، رعد، ذوالفقار، نور، هود، ميثاق و ... که متاسفانه همگي واژه هايي بيگانه مي باشند) اصولا هرگونه وسيله، ابزار يا دستگاهي که توسط کشوري ساخته مي شود نامي ناب از همان زبان بر رويش گذاشته مي شود تا نمايانگر همان کشور باشد؛ اکنون خود قضاوت نماييد اگر يک خارجي اين اسامي را بشنود به ياد ايران خواهد افتاد يا کشورهاي عربي؟ جا دارد که از ديگر سرداران زن ايران باستان هم يادي شود،کساني مانند: کرديه، بانوگشسب، گردآفريد، يوتاب