از پارس برآمدم.از پارسوماش.اين گفته من است.کورش پسر   ماندانا و کمبوجيه.من کورش هخامنش فرمان دادم که بر مردمان ملال نرود.زيرا ملال مردمان ملال من است  و شادماني مردمان شادماني من.بگذاريد هرکس به آيين خويش باشد. زنان را گرامي بداريد.فرودستان را دريابيد.و هرکس به تکلم قبيله خويش سخن گويد.گسستن زنجير  ها آرزوي من است.ما شب و شقاوت را خواهيم زدود  ،زندگي را ستايش خواهيم کرد.تا هست سرزمين من آسماني باد.که در او   رود ها ي بسياري جاري است.ما دامنه ها  و دشت هايي داريم دريا وار.سحرآميز  ،سرسبز و برکت خيز.و شما راگفتم اين بهشت بي گزند را گرامي بداريد.سرزمين من توان شکفتنش بسيار است.سرزمين من ، مادر من است.تا هست خنده شادي خيز کودکان خوش باد ،تا هست شهرياري بانوان و آواز خنياگران خوش باد.تا هست رودها بسيار تر و بسيارتر باد.از اندوه و عزا   به دور باد سرزمين من.تا هست هرگز دلتنگي به ديدارتان نيايد.تا هست اندوه آدميان مرده با د  .به يادتان مي آورم بهترين ارمغان آدمي آزادي ست. باشد که تا هست از خان و مان ملتم عطر و ترانه برخيزد.مردمان ما شايسته  آرامش وآزادي اند،مردمان ما شايسته شادماني   و ترانه اند.،مردمان ما شايسته عدالت و علاقه اند  ، دودمانتان در آرامش ، زندگي هاتان دراز ، و آينده  تان روشن تر از امروز  باد، اين آرزوي من است