خبرنگار نیویورک تایمز خانم آلینا تیوجند در چند وقت اخیر متوجه شد که
احتمال اینکه مردم به ایمیل ها یا سایر پیام های وارده از دوستان یا
همکاران خود جواب دهند، کمتر از قبل شده. او در تلاش برای اینکه علت را
دریابد، از عده ای این سوال را پرسیده. دلایل افراد برای جواب ندادن به
ایمیل های وارده، جالب است:
عرف مشخصی در زمینه مدت زمان معقول برای پاسخدهی نیست؛
«در یک مکالمه تلفنی، کاملا واضح است که مکث برای دادن جواب به طرف مقابل
چقدر باید طول بکشد ولی در ارتباطات دیجیتال چنین عرفی وجود ندارد.»
از گفتن "نه" خجالت می کشم؛
«مثلا می خواهم بگویم "نه" ولی احساس می کنم کار درست این است که بگویم
"بله" در نتیجه این وسط قفل می شوم و بعدش تصمیم می گیرم که دوباره به
سروقت آن ایمیل بروم تا جوابی ذخیره کنم، ولی این کار خسته کننده می شود.
بیشتر که می گذرد از جواب ندادن سر وقت هم خجالت زده می شوم و کلا بی خیال.
جالب نیست که دیگران را منتظر بگذاری، ولی من این کار را می کنم.»
جواب ندادن آسان تر است؛
«اگر کسی برای من پیامی بفرستد که نمی خواهم به موضوع آن رسیدگی کنم، جواب ندادن راحت تر است.»
جواب ندادن، دارای یک پیام نهفته است؛
«اخیرا یکی از پرستار بچه های قبلی ام، از من یک توصیه نامه شغلی خواست. به
نظرم شایستگی آن را نداشت. اول فکر کردم که جواب بدهم، ولی بعد نه. برای
من، جواب ندادن کار آسان تری بود.»
«جواب ندادن، "نه" دوران جدید است.»
قصد دارم جوابی فکورانه بدهم، ولی هیچ وقت فرصتش نمی شود؛
«گاهی، جواب نمی دهم چون فکر می کنم وقت کافی برای نوشتن جواب درخور ندارم،
بنابراین تا موقع مناسب به تعویقش می اندازم، بعد یادم می رود و این تاخیر
باعث می شود طرفم فکر کند اهمیتی برای جواب دادن قائل نیستم، در صورتی که
در اصل خیلی برای ام مهم است.»
جواب دادن باعث رسیدن ایمیل های بیشتر می شود؛
«پاسخ دادن به ایمیل، درست مثل کشتن مار آبی است. وقتی یکی را جواب بدهی، معمولا باعث از راه رسیدن ایمیل های فراوان دیگری می شود.»