خداوند بي نهايت است و لامکان و بي زمان اما به قدر فهم تو کوچک مي شود و به قدر نياز تو فرود مي آيد و به قدر آرزوي تو گسترده مي شود و به قدر ايمان تو کارگشا مي شود و به قدر دل اميدواران گرم مي شود. يتيمان را پدر مي شود و مادر. محتاجان برادري را برادر مي شود. بي همسر ماندگان را همسر مي شود عقيمان را طفل مي شود نااميدان را اميد مي شود گمگشتگان را راه مي شود در تاريکي ماندگان را نور مي شود رزمندگان را شمشير مي شود پيران را عصا مي شود و محتاجان به عشق را عشق مي شود.
خداوند همه چيز مي شود همه کس را...
به شرط اعتقاد به شرط پاکي دل به شرط طهارت روح به شرط پرهيز از معامله با ابليس... بشوييد قلب هايتان را از هر احساس ناروا و مغزهايتان را از هر انديشه خلاف و زبان هايتان را از هر گفتار ناپاک و دست هايتان را از هر آلودگي در بازار و بپرهيزيد از ناجوانمردي ها ناراستي ها نامردمي ها.
چنين کنيد تا ببينيد كه خداوند چگونه بر سفره شما با کاسه اي خوراک و تکه اي نان مي نشيند و در دکان شما کفه هاي ترازويتان را ميزان مي کند و در کوچه هاي خلوت شب با شما آواز مي خواند.
مگر از زندگي چه مي خواهيد که در خدايي خدا يافت نميشود؟؟؟
كه به شيطان پناه ميبريد؟ كه در عشق يافت نمي شود كه به نفرت پناه مي بريد؟ كه در سلامت يافت نميشود كه به خلاف پناه مي بريد؟ و مگر حكمت زيستن را از ياد برده ايد؟ كه انسانيت را پاس نمي داريد؟!

از سخنان ملاصدراي شيرازي